Бесплатный фрагмент - Szef mafii

PRZEDMOWA

Spójrz na siebie! Strach spojrzeć w lustro i uświadomić sobie, że jesteś tylko kolejnym trybikiem w wielkiej maszynie? Życie to jak gra, w której zwykli ludzie przestrzegają zasad, mając nadzieję na lepsze jutro, ale ciągle trafiają na ścianę. Starają się postępować właściwie, ale ostatecznie życie ich wykorzystuje. Zwykli ludzie znaleźli się w ślepym zaułku — grają zgodnie z zasadami i przegrywają, bo grają w cudzą grę. Ty też starałeś się postępować właściwie, ale los nie rozdał Ci korzystnych kart. Twoja praca stała się monotonną rutyną i, pomimo wysiłków, sukces wydaje się nieosiągalny.

Czasami pojawiają się wątpliwości — czy warto było być uczciwym i przestrzegać norm, skoro inni łamią te zasady z łatwością i osiągają swoje cele? Ty również wybrałeś właściwą ścieżkę, ale wygląda na to, że los Ci nie sprzyja. Świat jest bezlitosny, a Ty znajdujesz się w sytuacji, gdzie stare zasady już nie działają. A jednak, mimo trudności, idziesz dalej — może dlatego, że masz w sobie coś więcej. Może to iskra kreatywności lub pragnienie zmian, które trzyma Cię przy życiu w tej długiej podróży. Zdajesz sobie sprawę, że podejmowanie ryzyka i ruszanie naprzód to jedyny sposób, by odkryć swój potencjał. Może to właśnie Twoja wewnętrzna pasja i dążenie do czegoś większego nie pozwalają Ci zostać w tyle i pchają Cię do przodu — mimo że karty zostały rozdane przeciwko Tobie.

Zamiast być więźniem okoliczności, używasz swojej wewnętrznej siły jako motywacji do twórczego i odważnego podejścia do życia. To może doprowadzić Cię do nieoczekiwanych odkryć, nowych możliwości, a może nawet zmienić bieg wydarzeń na Twoją korzyść. Mogę Ci pokazać, jak zdobyć władzę, pieniądze i szacunek, których odmawiano Ci zbyt długo. Wszystko — w tej książce. Taktyki najpotężniejszych bossów świata, którzy stali się panami własnego losu. Po jednym strzale naraz. Oczywiście, to życie nie jest dla każdego, ale idąc ich śladem, nauczysz się korzystać z ich narzędzi i się wzbogacisz.

Rozdział I. UMÓW SIĘ NA WYMARZONĄ PRACĘ

Jeśli powiem «szef mafii», o kim pomyślisz? Szef mafii to ktoś, kto wie, jak pokonać system. Szef mafii to w gruncie rzeczy dyrektor generalny organizacji. Dużej organizacji. Bardzo dużej. I zgarniają kasę łopatami. Gdy pojawiają się problemy, radzą sobie z nimi na różne sposoby: strachem, bezwzględnością, sprytem. Giganci świata przestępczego, zarządzający strukturami o rocznych obrotach sięgających 20 miliardów dolarów, znają wartość odpowiednich kontaktów i zdywersyfikowanego portfela: wymuszenia, narkotyki, hazard, porwania, oszustwa, haracze, zabójstwa. Zanim staniesz się bossem, musisz podążać za instrukcją z podręcznika, by wspiąć się po szczeblach korporacyjnej drabiny. Jednak niewielu wspięło się tak wysoko i tak szybko jak syn fryzjera z Brooklynu, który wyrósł na prawdziwego gangstera.

Al Capone — amerykański gangster włoskiego pochodzenia, działający w latach 20. i 30. XX wieku na terenie Chicago. Pod przykrywką sklepu meblowego i pralni chemicznych zajmował się przemytem alkoholu, hazardem i sutenerstwem, a także działalnością charytatywną (otworzył sieć darmowych stołówek dla bezrobotnych obywateli). Barwna postać amerykańskiej przestępczości zorganizowanej z czasów prohibicji i Wielkiego Kryzysu, która narodziła się i istniała pod wpływem włoskiej mafii, a także szef jej chicagowskiego oddziału.

Gdy skończył trzydzieści lat, był już królem przestępczego świata Chicago. Zarządzał ogromnym imperium przestępczym, przynoszącym 100 milionów dolarów zysku, zostawiając za sobą stosy trupów w Wietrznym Mieście. A to, jak zaczynał, stanie się twoją pierwszą lekcją samodoskonalenia. Potrzebujesz sukcesu, który przychodzi z rolą bossa? Gotów zacząć budować własne imperium?

LEKCJA 1. UWOLNIJ SWÓJ POTENCJAŁ

Aby zostać odnoszącym sukcesy bossem mafii, trzeba mieć iskrę i być ambitnym. Trzeba być inteligentnym, wiedzieć, jak zmotywować otaczających cię ludzi, a czasem nastraszyć ich, żeby się nie rozluźnili. Jak w każdej innej dziedzinie, rozwój takich umiejętności wymaga wytrwałej praktyki i celowego podejścia. Chłopaki, którzy ciągnęli do mafii, szukali sposobu na odniesienie sukcesu. Nie mieli wykształcenia, nie dostali się na studia i zastanawiali się, kto doceni ich zdolności do rabunków i przemocy. Odpowiedź przychodziła natychmiast: trzeba dostać się do mafii.

Jak wiadomo, wielu przestępczych autorytetów odkryło swój potencjał już w młodym wieku. Przyszły boss nowojorskiej mafii, John Gotti, został aresztowany pięć razy, zanim skończył dwadzieścia jeden lat, a jako dziecko prawie stracił palce u nóg przez betoniarkę, którą próbował ukraść. Tak powstał jego charakterystyczny chód. Boss sycylijskiej mafii, Salvatore Riina, brał udział w swoim pierwszym morderstwie, gdy miał osiemnaście lat. Pomógł zabić członka związku zawodowego, który publicznie upokorzył szefa Riiny. Założyciel kartelu z Medellín, Pablo Escobar, będąc nastolatkiem, wzbudzał dumę u swojej nauczycielki, sprzedając fałszywe dyplomy i świadectwa szkolne.

Młody Al Capone również okazał się zdolnym uczniem przestępczego fachu. Urodził się w rodzinie imigrantów. Najpierw do kraju przyjechał jego ojciec, który pracował jako fryzjer. We Włoszech jego rodzina zajmowała się produkcją makaronu. Al Capone nie urodził się w rodzinie przestępców — to Ameryka zrobiła z niego gangstera. Kiedy chodził do szkoły, miał dobre oceny, ale w szóstej klasie rzucił naukę — albo przez kłótnię z nauczycielem, albo po prostu dlatego, że się znudził i postanowił zarabiać. Wkrótce Al odkrył idealne ujście dla swojego ducha przedsiębiorczości.

Pewnego dnia na urodziny ojciec podarował mu coś, o czym marzy każde dziecko — zestaw do czyszczenia butów. Gdy Al czekał na klientów, zauważył inną, bardziej opłacalną intrygę, którą prowadził miejscowy bandyta Giuseppe Balsamo (Batista). Giuseppe był bossem mafii na przełomie lat 20. XX wieku. Według niektórych źródeł Balsamo był rodowitym mafioso z Sycylii i przybył do Brooklynu w 1895 roku, aby zorganizować tam mafię. Został pierwszym «ojcem chrzestnym» Brooklynu. Uważa się, że tacy znani mafiosi wczesnego Nowego Jorku jak Giuseppe Morello, Frank Yale i Vito Cascioferro wszyscy działali pod jego przywództwem. Ale to tylko jedna z wielu wersji — choć najbardziej wiarygodna.

Większość czasu Balsamo poświęcał na walkę z Irlandczykami w dokach, ponieważ bardzo chciał zdobyć nad nimi kontrolę. Batista z powodzeniem zajmował się też haraczem. Młody Capone był świadkiem jednej z akcji Batisty i jego wspólników na lokalnego sklepikarza. Capone był pod wrażeniem i zainspirowany. Następnego dnia zatrudnił dwóch swoich kuzynów, by pomogli mu wyeliminować konkurencję. Al powiedział chłopakowi czyszczącemu buty na sąsiedniej ulicy, że jeśli nie chce mieć problemów, musi płacić. Ci, którzy zajmowali się haraczem, mieli uliczny spryt. To pokazuje, że Al był zaradny. Miał ambicje, pomysły, a także biznesowego nosa, który jest tak ważny w przestępczym życiu. Jedno to pokazać, że ma się charakter, by odnieść sukces. Ale nigdy nie zostaniesz bossem mafii, jeśli nie wiesz, w jakim kierunku iść.

LEKCJA 2. UCZ SIĘ OD NAJLEPSZYCH

Niezależnie od tego, za jak mądrego lub silnego się uważasz, nie osiągniesz sukcesu w świecie mafii samodzielnie. Potrzebujesz mentora. Ważne jest, by mieć kogoś, kto w ciebie wierzy i chce cię czegoś nauczyć, ponieważ wkraczasz w niebezpieczny świat. Jeśli staniesz po złej stronie albo prześpisz się z niewłaściwą osobą — długo nie pożyjesz. Znalezienie dobrego mentora wymaga wysiłku. Nie możesz po prostu podejść do kogoś i powiedzieć: «Chcę być taki jak ty». Ktoś musi sam dostrzec w tobie coś wyjątkowego. A potem ty zrobisz wszystko, by się wykazać. Tak to działa.

Młody Al Capone pokazał swoje oddanie sprawie, znajdując nie jednego, lecz dwóch mentorów w świecie przestępczym. John Torrio był uważany za geniusza przestępczego świata. Tak, był przestępcą, łamał prawo, ale znał się na swoim fachu. Każdy chłopak z ulic Brooklynu w okolicy Capone wiedział, kim jest John Torrio. Gdy Capone go spotkał, Torrio powiedział, że jeśli będzie potrzebował pracy, może się do niego zgłosić. W końcu Capone zaczął wykonywać dla niego różne zadania: dostarczał broń w papierowej torbie, zbierał pieniądze w lokalnych burdelach. Torrio stał się dla Capone kimś w rodzaju ojca. Młody Al nauczył się od niego kilku ważnych zasad: ubieraj się elegancko, trzymaj język za zębami, a jeśli chcesz utrzymać się na szczycie, pamiętaj — pieniądze to władza. Wielu młodych chłopaków było zbyt pewnych siebie, myśleli, że wiedzą wszystko, ale Capone był wystarczająco pokorny.

Jeśli chodzi o drugiego mentora — od niego też Capone miał się czego uczyć. Główny reketier Brooklynu, Frankie Yale (prawdziwe nazwisko — Francesco Ioele), był włosko-amerykańskim gangsterem pochodzenia kalabryjskiego. Kierował mafią na Brooklynie, a potem został kapo rodziny Masseria i drugim pracodawcą Al Capone. Oprócz Capone, pod skrzydłami Yale’a pracowali w różnych okresach Joe Adonis, Anthony Carfano, Albert Anastasia, a także owiany złą sławą zabójca Willy Altieri, znany jako «Dwa Noże» — z powodu swojego ulubionego sposobu zabijania.

Yale był bardzo brutalnym człowiekiem, jednym z najgroźniejszych w Nowym Jorku. To, że Capone się go nie bał i chciał z nim pracować, mówi wiele o jego charakterze. Frankie nauczył Capone alternatywnego zestawu umiejętności: zawsze pokazuj, że jesteś poważny, noś przy sobie broń i upewnij się, że twoja reputacja idzie przed tobą. W 1917 roku 18-letni Al Capone pracował jako ochroniarz w barze Frankiego Yale’a. Podczas jednego z wieczorów zauważył młodą dziewczynę o imieniu Lena, która przyszła do baru ze swoim bratem Frankiem Galluccio i jego dziewczyną Marią Tanzio. Cały wieczór Capone próbował zwrócić na siebie uwagę dziewczyny, ale ona go ignorowała. Gdy Lena wychodziła, Al rzucił za nią: «Powiem ci jedno, mała — masz świetny tyłek, potraktuj to jako komplement». Lena nie potraktowała tego jako komplementu, podobnie jak jej brat, Frank Galluccio. Wściekły Galluccio wyciągnął nóż i zaatakował Capone. Celował w szyję, ale był pijany i trafił w twarz. Ciosy nie były śmiertelne. Frankie Yale zdążył interweniować i zapobiec dalszemu rozlewowi krwi.

Później, po wysłuchaniu obu stron, mafijni bossowie z Nowego Jorku zabronili Capone mścić się na Galluccio, tłumacząc, że sam zawinił, obrażając dziewczynę. Capone nie protestował. Jednak później jego zemsta okazała się słodsza — Galluccio został jego służącym. Capone był dobrym uczniem swoich mentorów. Chłonął wszystko, czego go uczyli, i stosował to w życiu. To, że miał opiekę Frankiego Yale’a, tłumaczy, jak przetrwał młodzieńcze lata. Stały za nim wpływowe osoby. Położyłeś fundament pod swoją przyszłość. Czas zacząć torować własną drogę. Aby wyrwać się z tłumu, musisz udowodnić, że masz cechy przywódcze, a najlepiej pokaże to pomysł wart milion dolarów.

LEKCJA 3. LICZ TYLKO NA SIEBIE

Chcesz wspiąć się na szczyt? Musisz ciężko pracować. Musisz umieć zarabiać pieniądze i nic nie może przeszkadzać twojej finansowej wizji życia. Ucz się od Ala Capone. Al postanowił przenieść się do Chicago, ponieważ zobaczył tam szansę na poprawę swojego życia. Chicago to duże, hałaśliwe miasto, i trafił tam w momencie wprowadzenia prohibicji. Po I wojnie światowej najlepsi umysłowo kongresmeni uznali, że Ameryka wkroczy na ścieżkę dobrobytu, jeśli zakaże się alkoholu. Jednak Capone był sceptyczny wobec trzeźwości swoich rodaków. Al rozumiał, że wielu nie zaakceptuje tego prawa, i wtedy zaczął myśleć jak przedsiębiorca. Mógł obrócić to prawo na swoją korzyść. Zrozumiał, że może zarobić miliony, ponieważ konsumenci potrzebowali alkoholu, a on mógł go dostarczyć. Nic trudnego: popyt rodzi podaż.

Decyzja rządu dała początek podziemnej produkcji, zwanej bimbrownictwem. Bimbrownik potrafił zaspokoić każde zamówienie. Jeśli ktoś lubił whisky, można było sprzedawać ją jako lek na receptę — każdy pijaczek mógł zdobyć butelkę. Można też było wybrać bardziej kreatywną drogę, przemycając alkohol przez granicę z Kanadą. Jeśli ktoś wolał coś słodszego, mógł wybrać rum — towar wysokiej jakości, sprowadzany zza granicy, prosto z łodzi. Ale żeby zarobić jeszcze więcej, trzeba było postawić na piwo. Bimbrownicy przejmowali zamknięte browary. A kiedy przyjeżdżała policja, «przekonywano» ją, żeby przymknęła na to oko. Fałszowano sprytne etykiety i patrzono, jak pieniądze płyną strumieniami. Ale jeśli chciałeś naprawdę dużych pieniędzy, musiałeś przewozić wszystko.

Wkrótce po przeprowadzce do Chicago i ponownym spotkaniu ze swoim dawnym mentorem Torrio, Capone skupił się na organizacji bimbrownictwa. Na początku był tylko żołnierzem Torrio. John najpierw zatrudnił Capone jako bramkarza w jednym z domów publicznych, a potem jako zarządcę «Czterech Dwójek» — nowego burdelu, który Colosimo otworzył już z udziałem Torrio. Ale z czasem Johnny zaczął rozumieć, że Capone to nie tylko dobry wykonawca, ale też świetny biznesmen — mądry i charyzmatyczny lider. Ludzie chcieli dla niego pracować. Jednak na drodze realizacji swojej kryminalnej wizji Capone napotkał przeszkodę. Główny gangster Chicago i szef Torrio, James «Big Jim» Colosimo, był przeciwny dywersyfikacji i rozszerzaniu imperium. Colosimo nie chciał zajmować się bimbrownictwem. Wystarczała mu restauracja, burdel i kasyno. Nie chciał ryzykować dla większego zysku. Capone nie mógł pozwolić, aby ograniczony umysł przeszkodził w wielkiej idei. Dlatego razem z Torrio musieli znaleźć rozwiązanie.

W pewnym momencie uznali, że «Big Jim» musi odejść. Stawką było bogactwo zdobyte w bezprawiu. Al nie mógł powierzyć zabójstwa «Big Jima» byle komu. Wiedział, do kogo zadzwonić — do swojego mentora i byłego szefa, Franka Yale’a. Capone załatwił sprawę i zaoferował Frankowi dziesięć tysięcy dolarów, co dziś odpowiada około stu pięćdziesięciu tysiącom. Na polecenie Capone Frank wszedł do restauracji Colosimo i zajął pozycję. Około godziny czwartej po południu Colosimo przyjechał na spotkanie z partnerem, ale ten się nie pojawił. Colosimo ruszył do budki telefonicznej, by dowiedzieć się, dlaczego — i wpadł prosto w pułapkę. Frank strzelił. «Big Jim» został postrzelony w głowę i zginął na miejscu.

To wstrząsnęło przestępczym światem Chicago, a Capone mógł urzeczywistnić swoje przywództwo. W ciągu następnych trzech lat Capone i Torrio przejęli trzy duże browary. Wkrótce stało się jasne, kto tu rządzi. Kontrolowali ogromny biznes. Browary, które niegdyś należały do dużych firm, teraz były zarządzane przez nich. Strategia Capone pomogła przekształcić operację Torrio w przestępcze imperium, przynoszące trzy miliony dolarów rocznie (czyli około pięćdziesięciu milionów według dzisiejszych stawek). Usunięcie Colosimo miało jeszcze jedną zaletę — John Torrio znalazł się na szczycie organizacji przestępczej, a Capone szedł tuż za nim. Ale nawet jeśli wspinasz się po szczeblach kariery, to nie znaczy jeszcze, że na pewno zostaniesz szefem. Jak więc zająć to miejsce na stałe?

LEKCJA 4. ZAWSZE SIĘ POKAZUJ

Kiedy zostaniesz bossem mafii, będziesz mógł wydawać rozkazy, ale zanim awansujesz, musisz wykazać się najważniejszą cechą — lojalnością. Wykonuj swoją robotę. Jeśli mówią ci: «Idź tam, zrób to» — to idziesz i robisz. Mówią, żebyś zbierał pieniądze z gier karcianych w czwartki — robisz to. Wykonuj rozkazy! W miarę zbliżania się nieuchronnego nadejścia, Capone robił wszystko, by jego szef, Joe Torrio, wiedział, że ma jego wsparcie. Był młody i wciąż się uczył. Zarabiał pieniądze, ale jeszcze nie był człowiekiem gotowym przejąć stery. Jednak w świecie przestępczym życie toczy się szybko.

Wojny piwne w Chicago były wynikiem sporów między różnymi gangami przemytników alkoholu. Walka o terytorium była bardzo brutalna. Dochodziło do strzelanin, przepełnionych żądzą zemsty. Główne terytorium Capone i Torrio na południu miasta zderzyło się z konkurencyjnym przemytnikiem z północy — Deanem O’Banionem, który był również florystą.

Dean «Dion» O’Banion — amerykański mafioso, główny rywal Johnny’ego Torrio i Ala Capone podczas brutalnych wojen przemytniczych w Chicago w latach 20. XX wieku. Gazety tamtych czasów bardziej rozpropagowały jego imię jako Dion O’Banion, choć sam nigdy go nie używał. Kierował gangiem North Side do 1924 roku, kiedy to został zastrzelony — według doniesień przez Frankiego Yale’a, Johna Scalise i Alberta Anselmiego.

Dean próbował wkroczyć na terytorium Torrio, co zaczęło mu działać na nerwy. Jako lojalny żołnierz Capone wiedział, co robić i do kogo zadzwonić. Zlecił kolejne zabójstwo swojemu dawnemu mentorowi — Frankiemu Yale’owi. Dean pracował w swojej kwiaciarni. Weszło kilku nieznajomych — jednym z nich był Frankie. Przywitał ich, a Yale zastosował «powitanie chicagowskie»: chwycił go za rękę, przyciągnął do siebie, przystawił pistolet do brzucha i strzelił. Jedno zagrożenie mniej — ale Dean miał wielu przyjaciół. Po zabójstwie Deana Al Capone podjął dodatkowe środki ostrożności i otoczył się ochroniarzami, ale Torrio się nie przejmował. Po zakupach wracał z żoną do domu, gdzie czekali na nich przyjaciele Deana. Oddali do Torrio pięć strzałów — ale przeżył.

Gdy Torrio wracał do zdrowia, Capone skorzystał z okazji, by udowodnić swoją lojalność — pojechał do szpitala i czuwał przy nim, pilnując, by nikt nie dokończył roboty. Był lojalny i troszczył się o Torrio. Lojalność Ala Capone się opłaciła. Po wyjściu ze szpitala Torrio ogłosił, że przechodzi na emeryturę i wyjeżdża do Nowego Jorku. Tak oto Capone, w wieku 26 lat, został nowym bossem przestępczego świata Chicago. Po sześciu latach spędzonych w Wietrznym Mieście Al Capone stał się głównym bossem Chicago, ale jego rządy nie trwały długo. Postępując zgodnie z instrukcjami z podręcznika, zdobyłeś pracę marzeń, odkryłeś swój kryminalny talent, przyswoiłeś właściwe lekcje, udowodniłeś, że potrafisz zarabiać, i przygotowałeś się na sukces. Ale kiedy zdobyłeś tę pracę, zazdrośni rywale zaczęli pragnąć twojej krwi. Jeśli chcesz przetrwać nadciągającą burzę, pomoże ci kolejna lekcja z podręcznika.

LEKCJA 5. CHROŃ SWOJĄ POZYCJĘ

Dotarłeś na szczyt łańcucha pokarmowego, ale to tylko kwestia czasu, zanim nad tobą zaczną krążyć sępy. Na ulicy każdy chce odebrać ci to, co masz — i zawsze musisz się bronić. Przemoc to najlepszy sposób, by to zrobić. Inni nowi bossowie z pewnością się z tym zgodzą.

Dwa miesiące po tym, jak Nicodemo Scarfo został bossem mafii z Filadelfii, obrał sobie za cel konkurencję z greckiej mafii, zabijając ich przywódcę w popularnej restauracji na południu Filadelfii, by przejąć grecki narkobiznes. Gdy porucznik yakuzy Hiroshi Yamamoto odłączył się od największej japońskiej organizacji przestępczej — Yamaguchi-gumi — by stworzyć własną grupę, jego pierwszym ruchem było zamordowanie rywala Masahisy Takenaki, który stał mu na drodze do zostania bossem. Mały Vic, będąc bossem klanu Colombo zaledwie od roku, sfinansował organizację zabójstwa Thomasa Astery, którego oskarżono o kradzież zysków z rodzinnej firmy sanitarnej. W 1926 roku, podczas trwających «wojen piwnych», ponad pięciuset gangsterów z Chicago zostało zabitych przez swoich konkurentów, którzy próbowali podkopać imperium alkoholowe Ala Capone. Pierwszy rok Capone jako bossa był nieustanną walką o przetrwanie. Jeśli konkurenci wyczują twoją słabość, znajdą cię i zabiją. Będą cię bić, aż dostaną to, czego chcą. Ale kiedy cała twoja praca jest zagrożona, milczenie nie wchodzi w grę.

27 kwietnia 1927 roku konkurencyjni przemytnicy alkoholu, Miles i Dion O’Banion, podjęli odważną decyzję, by spędzić noc na terytorium Capone. Wkrótce dołączyli do nich przyjaciele. Przez kilka tygodni O’Banion próbował sabotować sprzedaż Capone, rozpuszczając plotki o złej jakości jego alkoholu. Gdy Capone dowiedział się, co robią na jego terenie, postanowił, że nie puści im tego płazem. Wysłał swoich ludzi do baru i ogłosił, że impreza się skończyła. Bracia zostali ranni, ale udało im się uciec. Jednak jednemu z ich przyjaciół się nie poszczęściło — podobnie jak samemu Capone. Zabił on zastępcę prokuratora okręgowego, McSwiggina. Gdy zorientowali się, że zabili zastępcę prokuratora, wszyscy wpadli w panikę. Próba Capone obrony swojej pozycji zakończyła się porażką, ponieważ cała chicagowska policja chciała obalić nowego bossa. Policja rozpoczęła naloty i kontrole we wszystkich barach w mieście, więc Capone musiał się ukryć. Obserwował działania policji i to, jak narastała jego legenda.

W końcu Capone zdecydował, że czas wyjść z cienia i im się przeciwstawić. Zwołał konferencję prasową, wrócił do Chicago, stanął na schodach sądu i ogłosił, że zastępca prokuratora był jego człowiekiem, płacił mu i dlatego nie miał powodu, by go zabijać.

— Jeśli policja chce o tym porozmawiać — jestem gotowy. Reporterzy mają pytania? To ja tu rządzę, więc chętnie wszystko wyjaśnię. Capone otwarcie ogłosił się królem mafii Chicago — i w jednej chwili narodziła się legenda Ala Capone. To właśnie wtedy znalazł się w centrum uwagi całego kraju. W centrum tym pozostanie przez całe pięć krwawych i chwalebnych lat, aż zostanie aresztowany za jedyne przestępstwo, którego rząd Stanów Zjednoczonych nie wybacza — unikanie płacenia podatków.

Każda epoka rodzi ludzi, którzy pragną zmienić ten świat na lepsze, i takich, którzy, równie obdarzeni umysłem i talentem, wolą cynicznie wykorzystywać słabości i wady społeczeństwa na własną korzyść. Jednym z takich antybohaterów był właśnie Alphonse Capone. Jego życie to odwrócony na lewą stronę amerykański sen — albo, jeśli wolisz, przewrócone płótno. Pochodzący z biednej rodziny włoskich imigrantów, wspiął się aż na pozycję «króla Chicago», a w czasach prohibicji zarobił na nielegalnej produkcji i przemycie alkoholu tyle pieniędzy, że mógł kupować «hurtem i detalicznie» wpływowych polityków i dziennikarzy tamtej epoki. Oczywiście droga na szczyt była długa i krwawa. Goniec, uliczny złodziejaszek, bramkarz w szemranych lokalach, gangster, sutener — to tylko niektóre z «zawodów», które Capone wykonywał w swojej karierze. Alphonse jako pierwszy wpadł na pomysł legalizacji nielegalnych dochodów, ale zapomniał o jednym — trzeba płacić podatki. To właśnie nabyte umiejętności pomogły mu opuścić ulice i wznieść się na szczyt władzy.

Może będziesz musiał zbudować swoje imperium bez jego wyczucia czasu. A do tego potrzebujesz żelaznego biznesplanu. Roku, który zrewolucjonizuje branżę i pomoże ci stworzyć imperium. W następnej części heroinowy magnat Frank Lucas pokaże, że istnieje kilka sposobów, by trafić na listę Forbes. Gotów zarobić prawdziwe pieniądze?

Rozdział II. USPRAWNIJ PRZEPŁYWY PRACY

Podążając za pierwszymi lekcjami z podręcznika, przeszedłeś drogę od samego dna aż do penthouse’u mafijnego bossa. Teraz pora pomyśleć o zyskach. W tym zimnym i bezwzględnym świecie moralność bywa czasem luksusem. Biznes często postrzegany jest jako brutalna gra, w której zasady i standardy etyczne schodzą na dalszy plan. Wielu twierdzi, że w pogoni za maksymalnym dochodem trzeba być gotowym na pewne kompromisy.

Zdajesz sobie sprawę, że samo pragnienie nie wystarczy, by osiągnąć finansowy sukces. Bez kompromisów, bez gotowości do ryzyka i czasem ignorowania aspektów moralnych trudno jest dojść do maksymalnych zysków. Być może stoisz przed dylematem — pozostać wiernym swoim przekonaniom i mieć ograniczone możliwości, czy też obrać twardą strategię w biznesie, by zmaksymalizować dochody. Ten wybór to nie tylko kwestia finansów, ale też wewnętrzna walka między ambicjami a moralnością. Może dojdziesz do wniosku, że najważniejsze to znaleźć równowagę między osiąganiem celów materialnych a zachowaniem ludzkich wartości — ale to wymaga umiejętności poruszania się w skomplikowanym świecie, gdzie biznes i etyka często się ścierają.

Jednak ta książka nie jest o moralności. Handlowanie narkotykami czy prowadzenie burdelu to oczywiście coś złego — ale spójrzmy na to z innej perspektywy: to też jest biznes, a w nim trzeba łapać kasę obiema rękami. Samo pragnienie nie uczyni cię bogaczem. Niezwykle ważne jest, aby mafijny boss miał gotowy biznesplan. Bez planu cały system się rozsypie. Ale jeśli oprócz mięśni uruchomisz też głowę, przechytrzysz konkurencję i zostaniesz dyrektorem generalnym przestępczego świata swoich marzeń.

Tak jak ten gość — heroinowy magnat Harlemu, Frank Lucas. Jego rewolucyjna strategia odmieniła narkobiznes w Nowym Jorku. Stworzył własny łańcuch dostaw, który przynosił ponad milion dolarów dziennie. Podążaj za nowoczesnym planem biznesowym Franka — wtedy możesz być pewien, że twoje zbrodnie się opłacą.

LEKCJA 6. POPRAW SWOJE PROCESY

Frank Lucas stworzył międzynarodowe, wielomilionowe imperium heroinowe od zera przed ukończeniem czterdziestego roku życia. Jego celem było zarobienie dużych pieniędzy na sprzedaży heroiny. Ale zanim zdecydujesz się pójść śladami Franka na szczyt, wyciągnij lekcję z jego historii.

Fakt 1. Zderzenie z przemocą. Młody Lucas szybko zrozumiał, że sytuacja jest przeciwko niemu. Frank Lucas urodził się w Karolinie Północnej podczas Wielkiego Kryzysu. W podzielonej rasowo Karolinie Północnej nie było żadnych perspektyw — nie mogłeś zapewnić sobie dobrej przyszłości ani zadbać o rodzinę. Członkowie Ku Klux Klanu zamordowali jego kuzyna na jego oczach — włożyli mu broń do ust i rozerwali głowę. Czasami w życiu dzieje się coś, co zmienia wszystko — absolutnie wszystko. W końcu Lucas przeprowadził się do Nowego Jorku. Problem w tym, że był analfabetą — nie mógł pracować jako roznosiciel gazet, nie mógł niczego! Jedynym sposobem na przetrwanie było zajęcie się czymś nielegalnym — tam by go przyjęli. Tak właśnie Frank Lucas zaczął sprzedawać narkotyki.

Fakt 2. Mentorstwo. Lucas miał wpływowego mentora — Ellswortha Raymonda «Bumpy’ego» Johnsona, czarnoskórego gangstera i kryminalnego autorytetu, który rządził Harlemem w XX wieku. Przydomek «Bumpy» (ang. wyboisty) otrzymał z powodu guzka na potylicy. Bumpy był najpotężniejszym czarnoskórym gangsterem w mieście i dla Franka był jak ojciec. Lucas pracował z Bumpym przez wiele lat, a dokładniej — trzydzieści lat, osiem miesięcy i trzydzieści dni. Każdego centa zawdzięczał jemu i zawsze to podkreślał. Gdy Bumpy zmarł, Frank zajął się handlem narkotykami. Zrobił to, ponieważ uważał, że tam można zarobić najwięcej pieniędzy.

Fakt 3. Rodzinny biznes. Biznes Franka miał charakter rodzinny. Z siedmiu synów był najstarszy. Jeśli prosił braci, żeby coś zrobili — robili to! Lucasowi udało się utrzymać kontrolę nad rozwijającym się biznesem dzięki swoim braciom, którym ufał i których uczynił bogatymi. Frank mówił: «Zawsze bądź z rodziną» — wbił to sobie do głowy. Miał obiecującą karierę i lojalne otoczenie, które pomogło mu stworzyć biznes. Ale to nie znaczyło, że wszyscy szanowali jego autorytet. Zakładając własny interes — jak udowodnić wszystkim, że masz to, czego potrzeba?

LEKCJA 7. ZDOBĄDŹ REPUTACJĘ

Dla bossa mafii jedynym sposobem na zapewnienie sukcesu w interesach jest natychmiastowe pokazanie, co spotka tych, którzy staną mu na drodze. Musisz zaprezentować się jako bezwzględny lider. Narkotyki to trudny biznes, w którym reputacja i autorytet na ulicy mają kluczowe znaczenie. Jeśli okażesz słabość jako szef mafii — długo się nie utrzymasz. Ci ludzie potrafili okazywać siłę od samego początku. Wkrótce po przejęciu bostońskiego gangu Whitey Bulger, podobno postanowił zastraszyć innych, zabijając Louisa Litifa — wieloletniego wspólnika, który nie podporządkował się jego rozkazom. Jego ciało znaleziono zmasakrowane w bagażniku samochodu.

Albert Anastasia, boss rodziny Gambino (1951–1957), jednej z pięciu wpływowych rodzin mafijnych «kontrolujących» Nowy Jork, miał przydomek «Szalony Kapelusznik». Był członkiem organizacji przestępczej Murder Inc., znanej też jako «Chłopcy z Brownsville», która zajmowała się zabójstwami na zlecenie. Albert rozpoczął swoje rządy, rzekomo zlecając zabójstwo sprzedawcy Arnolda Schustera, który trafił na celownik za to, że pomógł policji namierzyć znanego zbiegłego przestępcę. Gdy Griselda Blanco rozpoczęła handel kokainą w Miami, opracowała przerażającą taktykę, aby utrzymać przeciwników w ryzach: zatrudniła płatnych zabójców na motocyklach, którzy dokonywali egzekucji na ulicy, często w biały dzień. Niedługo po tym, jak Frank Lucas przejął kontrolę nad handlem heroiną w Harlemie, sam został wystawiony na próbę. Kiedy jesteś na szczycie, zawsze znajdzie się ktoś w pobliżu, kto powie: «Wiecie, ja jestem dużo lepszy od tego gościa — może to ja powinienem być liderem?» Nigdy nie zostawiaj takiego nieposłuszeństwa bez odpowiedzi.

W latach 60. najgroźniejszym człowiekiem w Harlemie był Tango — olbrzym, ponad dwa metry wzrostu, którego bali się mieszkańcy. Tango był niezależnym sprzedawcą heroiny, znanym z oszukiwania swoich dostawców. Tego nowy boss, Frank Lucas, nie mógł tolerować. Zobaczył w tym okazję, aby pokazać, kto tu rządzi, i sprowadzić olbrzyma na ziemię.

Kiedy dowiedział się, że Tango szuka więcej towaru, zaopatrzył go w kilogram heroiny, wiedząc, że ten w końcu spróbuje go oszukać. Gdy po dwóch tygodniach Frank przyszedł po pieniądze, Tango go nie zawiódł — odmówił zapłaty. Co więcej, zaatakował Franka, obrażając jego honor i honor jego matki. Zebrał się tłum — dokładnie to, na co Frank liczył. Wyciągnął pistolet. Kula w czoło — ciało w trumnie. Przekaz był jasny! Frank wiedział: trzeba pokazać ludziom, że jest bossem, który nie tylko kładzie palec na spuście, ale też go naciska. Taka reputacja jest potrzebna, żeby odnieść sukces. I tak — twoja siła może otwierać drzwi, ale to twój umysł przynosi pieniądze. Zacznij od zasady, której powinien przestrzegać każdy mądry biznesmen: nie płać pośrednikowi.

LEKCJA 8. POZBĄDŹ SIĘ POŚREDNIKA

Dzieci marzą o zostaniu sportowcami, astronautami albo blogerami, ale nikt nie pragnie zostać pośrednikiem — a szkoda, bo to właśnie tam są prawdziwe pieniądze. W biznesie heroinowym istnieje międzynarodowy łańcuch dostaw: pośrednik zarabia ogromne pieniądze dzięki bezpośredniemu kontaktowi ze źródłem, a to wszystko odliczane jest od twojego zysku. Już tłumaczę! Kiedy Frank dopiero zaczynał, heroina trafiała do USA przez tzw. «francuskie połączenie». Wszystko zaczynało się od opium uprawianego w Turcji. Kiedy mak był dojrzały, wyciskano z niego sok. Ten sok gotowano z wapnem, aby oddzielić morfinę, która następnie trafiała do Francji, gdzie pracowici chemicy przekształcali ją w heroinę. Dalej pośrednik z korsykańskiej mafii przemycał oczyszczoną heroinę przez Atlantyk do Ameryki, ukrywając ją na wszelkie możliwe sposoby. Gdy tylko heroina dotarła na brzeg, amerykańska mafia sprzedawała ją z marżą sięgającą 400%, a następnie trafiała na ulice przez lokalnych dilerów, takich jak Frank Lucas.