Бесплатный фрагмент - Peri masalı “Deve, Timsah ve Cuma”

“Deve, Timsah ve Cuma”

Çocuklar için harika bir peri masalı.

Masal, ünlü Azerbaycanlı yazar Maksud İbrahimbekov tarafından onaylanmıştır.

İçindekiler:

Bölüm 1. Her şey nasıl başladı

Bölüm 2. Devenin Achmas’a Gelişi

Bölüm 3. Achmas’ta Devenin ilk günleri

Bölüm 4. Gündelik yaşam

Bölüm 5. İlişkilerdeki değişiklikler

Bölüm 6. Zoo’ya dönüş. Devenin hikayeleri.

Bölüm 7. Achmas’ta Timsah. Korku ve panik.

Bölüm 8. İlişkiler kurulur. İnşalar. Bölüm 9. Deveni Achmas’a çağırmak. Üçüncü bir arkadaşın ortaya çıkışı.

Bölüm 10. Şehir dışında gezi. Korkmuş sürü. Achmas’ta boğa güreşi.

Bölüm 11. Deve Bahçesi. Züleyha — Kirli.

Bölüm 12. Kasap — kaba.

Masalın ana karakterleri:

DEVE — iyi bir hayvan

TİMSAH — bilge bir hayvan

CUMA — küçük kuş

Geriye kalan karakterler:

Adil — saatçi

— Achmas’ın en yaşlı sakini

Muhammed — terzi

Achmas’ın saygın bir sakinidir.

Başkentteki hayvanat bahçesinin (Zoo) müdürü

Achmas belediye başkanı

Achmas şehrinin Belediye Başkan Yardımcısı

Rüstem — öğretmen — Achmas’ta biyoloji öğretmeni

Achmas şehrinin Mimarı

Achmas şehrinin Hospital’da Baş Cerrah.

Achmas kasabasının sakinleri ve çocukları.

Eylem sahnesi — küçük güney kasabası Achmas. Ve ayrıca küçük bir güney eyaletinin başkenti.

Deve, Timsah ve Cuma

BÖLÜM 1. HER ŞEY NASİL BAŞLADI

Ülkemizde küçük bir kasaba olan Achmas var. Sakinleri — sıradan sakinler, akşamları, günlük işten sonra, evlerinin yanındaki banklarda oturur ve şu ve bu konuda yavaş yavaş sohbet ederlerdi. Bir gün, Achmas’ın en eski sakinlerinden biri olan Adil — saatçi, eski zamanlarda ‘a deve kervanlarının geldiğini söyledi.

Ancak Achmas sakinlerinin çoğu bunun ne tür bir hayvan olduğunu bilmiyordu — bir deve, çünkü şu anda ülkemizde böyle bir hayvan bulunmuyor ve deve karavanları yok ve tüm mallar arabalarla, trenlerle taşınıyor. gemiler, uçaklar.

Achmas’ın saygın bir sakini olan Muhammed — terzi, yakın zamanda bir deve gördüğünü, çocuklarla birlikte başkentteki Hayvanat Bahçesine (Zoo) gittiğini ve orada bir devenin yaşadığını söyledi.

Herkes büyük bir ilgiyle Muhammed — terzi’ye devenin ne kadar yükseklik olduğunu, ne kadar uzun olduğunu, ne tür bir yünü olduğunu ve ne yediğini sormaya başladı.

Ancak Muhammed — terzi deveyi iyi tarif edemedi ve yemek hakkında saman yediğini söyledi. Kasaba halkı onun hikayesinden memnun değildi ve sonunda birisi, herkesin hayran kalması ve deveye lezzetli bir şeyler yedirmesi için deveyi Achmas’a davet etmenin mümkün olup olmadığını öğrenmeyi önerdi. Hemen Hayvanat Bahçesine bir mektup yazmaları ve deveyi Achmas’ı ziyaret etmeye davet etmeleri talimatı verilen üç kişilik bir inisiyatif grubu oluşturdular ve tüm arzularını yerine getirmeye söz verdiler.

Ve Achmas’tan hoşlanıyorsa, kalıcı ikamet için buraya yerleşmek isteyebilir. Mektup, Hayvanat Bahçesi Müdürünün adresine gönderildi.

Bir süre sonra Hayvanat Bahçesi Müdüründen bir yanıt geldi ve Deve’in mektubu dinledikten sonra Achmas’ı ziyaret etmek ve onun nazik sakinlerini tanımakla ilgilendiğini söylediğini bildirdi. Üç gün içinde normal otobüsle Achmas’a gidecek.

BÖLÜM 2. DEVENİN ACHMAS’A GELİŞİ

Otobüs başkentten geldiğinde, birkaç bin kişi Deve ile tanışmak için can atarak Achmas otobüs durağının önündeki meydanda toplanmıştı. Birçoğu ellerinde çiçek buketleriyle, çocuklar da bayrak ve balonlarla geldi.

Sonunda otobüs göründü ve kalabalık alkışladı. Otobüs yumuşak bir şekilde fren yaptı, kapı açıldı ve kapı eşiğinde utanmış bir Deve belirdi. Çığlıklar yoğunlaştı ve alkışlamaya dönüştü. Deve beceriksizce Achmas diyarına bastı. İlk başta, kalabalık Deve’den biraz uzakta tutuldu, görünüşü Achmas sakinlerine eşi görülmemiş, tuhaf geldi; Devenin büyüklüğü onları şaşırttı ve utandırdı, alışkanlıklarını bilmiyorlardı. Sakinlerin mahcubiyeti yavaş yavaş geçti, Deveye yaklaştılar ve ona buket çiçek verdiler. Çocuklar balonlarını ve bayraklarını Deve’e vermeye çalıştı. Şehrin belediye başkan yardımcısı yüksek sesle bağırdı: “Sus! Lütfen sessiz ol! Şimdi şehrin belediye başkanı bir karşılama konuşması yapacak!”

Sessizlik sağlandığında Belediye Başkanı mikrofona yaklaştı, boğazını temizledi ve başladı: “Sevgili ve saygıdeğer Deve! Tüm Achmas sakinleri adına Sizi içtenlikle selamlıyorum! Arzumuzu karşılayıp Achmas’a gelmenize sevindik, ben Üzülmemenizi, hayal kırıklığına uğramamanızı umuyoruz. Bizim açımızdan, tüm arzularınızı tahmin etmeye ve yerine getirmeye çalışacağız. Utanmamanızı ve bize istediğiniz her şeyi anlatmanızı rica ediyoruz!” ve bitirdi: “Arkadaşımıza — Deve’e Yaşasın!!!

Deve mahcubiyetle eğildi, uzun boynunu sağa ve sola büktü.

Mitingin ardından Belediye Başkan Yardımcısı başkanlığında 9 kişiden oluşan saygı değer vatandaşlardan oluşan heyet Deve’i şehir turuna çıkardı. Karşılama yapan kalabalığın birçoğunun da tura katılmasıyla bu kortej şehir trafiğini aksattı.

Achmas küçük bir kasabadır ve içinde görülecek özel bir yer yoktur. Bu nedenle şehir turunun hareketi uzun sürmedi. Sonunda tur şehir Pazar geldi (şehirdeki tek çarşı). O zamana kadar zaten düzenli, yorgun ve yorgun olan deve, gözle görülür şekilde canlandı. Çarşıdaki meyve, sebze ve otların bolluğundan memnundu.

Deve, başkentin hayvanat bahçesinde hiç bu kadar lezzetli meyve görmemişti. Böyle bir bolluk karşısında devenin salyası aktı. Satıcılar, Deve’nin pazarda görünmesini yüksek sesle tezahüratlarla karşıladılar ve karpuz, kavun, armut, şeftali ve daha fazlasını sunmak için birbirleriyle yarışmaya başladılar. Deve, doğanın armağanlarını kabul etti ve satıcılara teşekkür etti. Çarşıyı bir aşağı bir yukarı dolaşan tur, çarşıdan ayrılarak belediye binasına geldi. Burada heyet üyeleri Deve ile vedalaşıp evlerine gittiler ve Belediye Başkan Yardımcısı Deve’e nerede yaşamak istediğini sordu. Deve, barınma için zemine bir kat temiz saman serilmesi gereken bir tür ahıra ihtiyacı olduğunu söyledi.

Başkan Yardımcısı böyle bir ahır bulmanın zor olmadığını söyledi. Ama Deve’in daha nezih bir evde yaşamasını isterdi. Bir ahırda yaşamak geçici bir seçenek olarak kabul edilebilir ve saygıdeğer Deve bunu düşünüp nasıl bir eve ihtiyacı olduğunu söylesin ve böyle bir ev yapılacak. Deve evine götürüldü ve yalnız bırakıldı.

Akşam oldu, Deve su içti ve yattı, ama uykuya dalarken, evinin yanında duran ve Devenin gelişiyle ilgili günün olaylarını tartışan sakin gruplarını duydu.

BÖLÜM 3. ACHMAS’TA DEVENİN İLK GÜNLERİ

Deve uyandığında, zaten sessiz, güneşli bir sabahtı. Hızlıca ahırdan dışarı fırladı, hava taze ve serindi. Ancak kısa süre sonra güneş kavurmaya başladı, hava ısındı. Yaklaşık 30 kişilik bir grup, Deve’nin görüntüsünü yüksek tezahüratlarla karşılayan ahırın etrafına toplandı.

Bugün sakinler daha cesur davrandılar, Deveyi dört bir yandan kuşattılar, yanlarına vurdular, karnının altını kaşıdılar. Barakanın duvarına dayalı, üzerine her türlü meyve ve sebzenin yığıldığı birkaç masa olmasına rağmen, ona kahvaltıda ne istediğini sordular. Deve, sofralara konulanların kendisine yettiğini, daha fazlasına ihtiyacı olmadığını söyledi.

Sonra Achmas halkı Deve’den kahvaltıya başlamasını istedi, Deve bunu hemen yaptı ve Achmas halkı onun nasıl yemek yediğini ilgiyle izledi. Hızlı mı yoksa yavaş mı yediğini, neyi sevip neyi yemek istemediğini, nasıl ısırdığını ve nasıl yuttuğunu bilmekle ilgilendiler — tüm bunlar onlar için ilginçti.

Sonunda Deve’in kahvaltısı bitti ve yürüyüşe çıkmak için hazırlandı; Deve’in kahvaltısını izleyenlerin çoğu onu uğurlamak için gönüllü oldu. Achmas sokaklarında yürüdüler, Deve’e yerel halk, kimin neyi yaptığı ve neyin ünlü olduğu hakkında açıklamalar yaptılar. Kısa süre sonra, ana otoyolun geçtiği şehrin dış mahallelerine ulaştılar. Otoyolun iki tarafı ceviz ağaçlarıyla kaplıydı. Yola yakın küçük bir oyukta, yerin altından fışkıran temiz, soğuk bir su kaynağı vardı ve herkes (Deve dahil) bunu zevkle içiyordu. Achmas halkı, devenin bir seferde ne kadar su içtiğine şaşırdı (ve o üç kova içti). Achmas halkı ve Deve yolun karşı tarafına geçtikten sonra sık bir çalılığa ulaştılar ve orada hep birlikte çimlere uzanıp şundan ve bundan söz ettiler. Konuşma, temel olarak, Deve’e büyükşehir hayvanat bahçesindeki hayatı ve Deve’in çölde yaşadığı hayvanat bahçesinden önceki yaşam dönemi hakkında sorular sormalarından ibaretti. Deve her şeyi isteyerek ve ayrıntılarıyla anlatmış, Achmas halkı insanların ve develerin Sahraтçölün çetin şartlarında nasıl yaşayabildiklerini merak etmişler.

Fark edilmeden herkes uyuyakaldı ve sonra uykuya daldı. Güneş çoktan ufuktayken uyandık. Deve ayağa kalktı ve çatırdayarak gerindi. Herkes onun örneğini takip etti ve ardından şehre doğru hareket ederek Deve’in ahırına gitti. Ahıra yaklaştıklarında, ahırın dış duvarına dayalı masaların üzerine yine dağlar kadar meyve ve sebze yığıldığını gördüler. Deve dedi ki: “Sevgili Achmas sakinleri, sevgili arkadaşlar, çok fazla yemeyeceğim ve yiyecekler bozulur ve kaybolur. Size yalvarırım, çok fazla getirmemenizi ciddiyetle rica ediyorum. Lütfen alınmayın! Bir masaya sığan şey yeter!”

Orada bulunanlar, Devenin sözlerini Achmas’ın tüm sakinlerine ileteceklerine söz verdiler. Deve ile sıcak bir şekilde vedalaşarak herkes evine gitti, ve Deve onun ahırına gitti. Ahırda bir şeylerin değiştiğini fark etti. Yerde taze saman vardı ve duvarlara aplikler yapıştırıldı, pencerelere neşeli perdeler asıldı ve köşeye yeni bir buzdolabı yerleştirildi. Buzdolabında çeşitli alkolsüz içecekler ve meyve suları olan şişeler ve kutular vardı, ama alkol yoktu çünkü. Achmas’ın tüm halkı, Deve’in teetotaler olduğunu zaten biliyordu. Dışarısı çoktan kararmıştı, Deve bir şişe portakal suyu içti ve uykuya daldı.

BÖLÜM 4. GÜNDELİK YAŞAM

Yavaş, yavaş Deve, Achmas’ta kendi günlük yaşam rejimini geliştirdi. Her gün Deve’de yarısından fazlası çocuk olan bir düzine kadar sakin toplandı. Deveye hayatının en küçük ayrıntılarını soran Achmas halkı, onun hayatta uzun bir yol kat ettiğine ve çok fazla deneyim biriktirdiğine ikna oldular. İyi okumuştu, hayattan ve kitaplardan çok şey biliyordu. Bu nedenle, zamanla Achmas halkı Deve’den tavsiye almaya başladı. Küçük bir kasabanın herhangi bir sakini gibi, Achmas halkı da büyük dış dünya hakkında, dünya önemi olan olaylar hakkında konuşmayı severdi. Ancak bu konuda pek çok şeyi sadece kulaktan dolma bilgilerle biliyorlardı ve basında çıkan haberlerden de pek çok şeyi yanlış anladılar. Sonuç olarak, dış dünyadaki olayların ve fenomenlerin anlamını farklı şekillerde yorumladıkları için sık sık tartıştılar. Deve’nin gelişiyle, şehirde artık son çare olarak görüşlerine başvurabilecekleri bir otorite ortaya çıktı.

Sabah Deve oldukça erken kalkıp şehir dışına sabah koşusu yaptı, koşu yavaş yavaş yürüyüşe dönüştü.

Deve’in yakın arkadaş olduğu Achmasyanlardan biri de Rüstem — öğretmen adlı okulda biyoloji öğretmeniydi. Öğretmen iyi okumuş bir adamdı ve Deve ile konuşmaları daha derindi.

Deve ve Achmas çocukları arasında en dostane ilişkiler kuruldu, ona farklı uzak ülkeler hakkında hiç durmadan sorular sorabilir ve gördüklerini veya okuduklarını anlatan hikayelerini dinleyebilirler. Özellikle Afrika veya Hindistan’ın harikaları, hayvan dünyaları — aslanlar, kaplanlar, filler, suaygırları hakkındaki hikayelerine hayran kaldılar. Ancak Deve ve çocuklar uzun bir sohbetten yorulunca, Deve bütün çocukları kamburuna bindirip şehrin sokaklarında yuvarladı. Çocukların sevinci sınır tanımıyordu.

Achmas’ta büyük bir işletme vardı — bir konserve fabrikası ve birkaç büyük atölye. Deve tüm bu girişimlere girmekte özgürdü, her yerde sevgi ve saygıyla karşılandı ve üretim sürecinin özünü isteyerek anlattı. Deve işletmeleri ziyaret etmeyi çok severdi. Konserve fabrikasında, domates, patlıcan, kabak, elma, armut ve diğer birçok olgun meyveyle dolu büyük kamyonların gün boyu fabrikaya nasıl geldiğini (ve fabrika günün her saati çalıştı) ilgiyle izledi. cömert güney doğası. Sebze ve meyveler için olgunlaşma mevsiminin zirvesinde, bitkinin teslim edilen meyveleri kabul edecek zamanı yoktu ve ardından fabrika kapılarının önünde uzun, yavaş ilerleyen yüklü araba kuyruğu dizildi. Aynı zamanda, meyvelerin bir kısmı çoktan bozulmaya başlamıştı ve bazı kamyonların altında yerde meyve ve sebze suları birikintileri oluştu.

Kamyon şoförleri, kamyon kabinlerinde veya yol kenarlarında saatlerce oturarak halsiz kaldı; kamyon konvoyu bir saatte sadece birkaç on metre ilerledi. Sonunda, yüklü bir kamyon fabrikanın kapılarından geçti ve ardından boşaltma işlemi başladı.

Ağır yükleyiciler, dolu kutuları alıp, içindekileri döktükleri büyük bir alım hunisine taşıdı. Ve damperli kamyonlar kendileri alıcı huniye gittiler, gövdenin ön kısmını kaldırdılar ve içindekileri huniye döktüler.

Meyveler, alıcı huniden, meyveleri yıkama odasına getiren konveyöre (konveyör) düştü. Burada yukarıdan ırmaklar akıyor ve meyveler yıkanıp temizleniyordu. Sonra tekrar konveyöre düştüler ve bu da onları tasnif dükkanına getirdi. Konveyörün her iki yanında, bozulmuş meyveleri seçip özel fıçılara atan ve uygun meyveleri konveyörde ilerleterek teneke kutulara meyve doldurmak için atölyeye giren kadın ayırıcılar vardı. Burada kadınlar kavanozlara meyve doldurur, ardından kavanozlara şurup dökülür ve kapaklarla kapatılır.

Bundan önce başka bir atölyede kavanozlar ve kapaklar ayıklanır ve yıkanırdı. Meyve ve şurupla dolu kavanozlar, özel bir makine tarafından kapatıldı ve konveyör aracılığıyla bira fabrikasına beslendi. Burada meyveli kavanozlar sindiricilere yüklendi, burada su buharı ısısı kullanılarak konserve yiyecekler kaynatıldı. Her meyve türünün kendi pişirme süresi vardı. Kavanozlara dökülen şerbet de bir başkaydı. Meyveler için sudaki (tatlı su) bir şeker çözeltisiydi ve sebzeler için sudaki (tuzlu su) bir tuz çözeltisiydi. Konserve yiyeceklere baharat adı verilen çeşitli ürünler de eklenirdi. Konserve yiyeceklere özel bir tat veya koku verdiler.

Kaynattıktan sonra teneke kutular soğudu ve depoya girdiler, buradan araba ve trenlerle farklı şehirlere götürüldüler.

Diğer durumlarda Deve, özellikle çarşı yakınında sayıları çok olan küçük atölyelere giriyordu. Demir şeritlerle bağlanmış boyalı ahşap sandıkların yapıldığı atölyeler vardı. Bu tür sandıklarda Achmas gelinleri çeyizlerini biriktirip saklar ve bu sandıkla gelinler kocalarının evine gelirdi. Çeşitli metal kapların yapıldığı, şapkaların dikildiği, ipliklerin ve kumaşların boyandığı atölyeler vardı.

Tüm atölyelerde Deve misafir olarak karşılandı. Bir sonraki atölyeyi ziyaret ettikten sonra Deve çarşıya gitmiş, istediğini seçip yemiş ve satıcılar meyvelerini Deveye sunmak için birbirleriyle yarışmışlar.

BÖLÜM 5. İLİŞKİLERDEKİ DEĞİŞİKLİKLER

Zamanla Achmas sakinlerinin Deveye olan ilgisi önemli ölçüde azaldı. Zaman, zaman sakinler tavsiye için Camel’e döndü.

Deve’in ahırının yakınında, sadece sohbet etmek için bir grup halinde toplanan inatçı aylaklar, daha önce olduğu gibi, boş zamanlarını evlerinin yanındaki banklarda oturarak geçirmeyi tercih etti. Deve çarşıya geldiğinde artık kendisine selam verilmemiş, kimse deveye yaklaşıp halini, sağlığını sormuş, kimse deveye lezzetli meyveler ikram etmemiş. Deve kendisi tezgâhlara yaklaşıp beğendiği meyveleri seçer, evine taşırdı. Geldikten hemen sonra yerleştiği ve yine bir şekilde kendi kendine durdurulan ahır yerine Deve için yeni, daha rahat ve daha güzel bir ev inşa etmekten bahsedin. Achmas halkı Deveye alıştı ve ona şunu bunu sormaktan vazgeçti.